Słynny artysta chce tworzyć jeszcze 200 lat po śmierci. Przełom w świecie sztuki

Brytyjski artysta Damien Hirst marzy o nieśmiertelności, którą zamierza osiągnąć dzięki sztuce. Swoim osobliwym projektem 59-latek podzielił się w wywiadzie z dziennikiem „The Times”.

Damien Hirst i jego 200 pośmiertnych notatników

Na czym ma polegać zwycięstwo Damiena Hirsta nad śmiercią? Artysta nie zamierza żyć wiecznie w sensie fizycznym. Chce jednak, aby prace sygnowane jego nazwiskiem powstawały nawet wtedy, kiedy jego już nie będzie na świecie. Hirst nazywa te dzieła „pośmiertnymi obrazami”.

Plan Hirsta polega na stworzeniu 200 notatników, z których każdy będzie reprezentował jeden rok po śmierci artysty. W każdym notatniku Hirst zamieści instrukcje dotyczące nieistniejącej jeszcze pracy, którą będzie mógł stworzyć nabywca notatnika.

Czytaj więcej

Sztuka

Dwie wystawy Picassa w jednym mieście. Do obejrzenia nigdy niepokazywane prace

Wystawy obrazów Pabla Picassa zawsze budzą wielkie emocje. Tym razem zainteresowanie powinno być...

Kupując jeden z notatników, kolekcjoner nabędzie prawo do stworzenia pracy, która otrzyma autoryzację ze strony spadkobierców Hirsta. Co więcej, właściciele notatników będą mogli nimi handlować – ale jeszcze przed stworzeniem pracy na podstawie zawartych w nich wskazówek.

Instrukcje w notatnikach będą dotyczyć czasu, kiedy ma powstać dane dzieło i może to być też data z przeszłości, kiedy Hirst jeszcze żył. „W 1991 roku wpadłem na pomysł stworzenia świnki w formalinie, czego nigdy nie zrealizowałem. Jeżeli więc ta świnka się pojawi w notatniku numer 145, będzie można ją datować na rok 1991” – tłumaczy artysta w rozmowie z „The Times”.

Damien Hirst: skandalista i innowator świata sztuki

Damien Hirst zadebiutował w latach 80., kiedy był jeszcze studentem. O artyście zrobiło się głośno w kolejnej dekadzie za sprawą jego ikonicznej instalacji z 1991 roku pod tytułem „Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej” (ang. „The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living”).

Praca przedstawia prawdziwego martwego rekina zanurzonego w szklanym akwarium wypełnionym formaliną. W kolejnych latach kolekcja zwierząt w formalinie powiększyła się o kolejne, nierzadko drastyczne instalacje. Inne słynne prace Hirsta to między innymi „Na miłość boską” („ang. For the Love of God”), czyli platynowy, wsadzany diamentami odlew ludzkiej czaszki czy seria obrazów przedstawiających kompozycje z wielokolorowych kropek.

Obecnie Hirsta wymienia się jednym tchem obok takich słynnych prowokatorów jak Andy Warhol czy Jeff Koons. Chodzi zarówno o nietypowe podejście do sztuki i – być może nawet w większym stopniu – o kontrowersyjne działania Brytyjczyka. Przy okazji różnych jego projektów zarzucano mu różnego rodzaju oszustwa, a także chęć szybkiego zbicia fortuny na dziełach, których wartość artystyczną podawano czasem w wątpliwość.

Ostatnio dziennikarskie śledztwo „Guardiana” wykazało na przykład, że niektóre prace Hirsta z martwymi zwierzętami w formalinie wcale nie pochodziły z lat 90., ale z drugiej dekady XXI wieku. Na swoją obronę artysta stwierdził, że proces koncepcyjny tych prac rozpoczął się właśnie w latach 90., co wlicza się w ich datowanie.