Rewolucja w świecie wielkich win z Francji? Słynni producenci zaczęli bunt

Swoją decyzję dwaj producenci motywowali niewłaściwymi kryteriami konstruowania klasyfikacji. O miejscu w klasyfikacji decydowała bowiem nie jakość siedliska, lecz natężenie ruchu turystycznego w danym château i obecność marki w mediach społecznościowych.

Pod tym względem kryteria w Saint-Émilion różnią się chociażby od kryteriów klasyfikacji w Burgundii. Tam liczy się przede wszystkim jakość i unikatowość siedliska – i oczywiście win, które w nim powstają.

Klasyfikacje win francuskich coraz mniej wiarygodne?

Wydaje się, że uznanie głównego antagonisty winnym może podreperować trudną sytuację Saint-Émilion. Zwłaszcza, że kolejni producenci, nieobarczeni podobnymi problemami wizerunkowymi, chętnie zajmą miejsce „wielkich nieobecnych”, zgłaszając swój akces do tegorocznej klasyfikacji, która jest odnawiana co dziesięć lat.

Czy w oczach konsumentów wszystkie te roszady wpłyną na wizerunek producentów z Saint-Émilion, zwłaszcza w obszarze win inwestycyjnych, tak ważnych dla tej apelacji? To zależy, kto jest klientem.

Obecność w klasyfikacji ma znaczenie dla mieszkańców Europy, zwłaszcza dla Brytyjczyków. Jednak dla majętnych klientów z USA czy Chin (kluczowych dla prestiżowych francuskich producentów win) wszystkie opisane wyżej problemy są bardzo odległe i najprawdopodobniej nie wpłyną na ich decyzje zakupowe. Dla nich kluczowy jest prestiż samego producenta. A na swoje nazwisko Château Angélus i inni zdążyli już zapracować przez wiele lat.

Świadczy o tym chociażby zagranie rocznika 2005 Château Angélus w najnowszym filmie o przygodach Agenta Jej Królewskiej Mości, „Nie czas umierać”. Miało to miejsce już wtedy, kiedy de Bôuard odbywał swój tour po francuskich sądach. W tym sensie marka Saint-Émilion nie ma większego znaczenia, ponieważ już same marki Angélus, Cheval Blanc, Ausone i inne mówią same za siebie.