Mało które pieczywo ma tak silną tożsamość jak bagietka. Ta stosunkowo prosta w produkcji bułka, do której wypieczenia potrzeba jedynie mąki, drożdży, wody i soli, zawojowało świat, stając się symbolem Francji, co wpisanie bagietki na listę UNESCO tylko potwierdza, ugruntowując jej status jako pieczywa innego niż wszystkie. Bagietka stała się też elementem specyficznego, eleganckiego stylu życia, do którego zaczęli aspirować mieszkańcy dużych miast na całym globie.
Krótka historia bagietki
Po prowadzonej przez wiele lat kampanii zmierzającej do wpisania bagietki na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Unesco w końcu uznano, że rzemieślniczy sposób wypieku i cała kultura wokół podłużnej bułki zasługuje na za ochronę jako ważny elementy dorobku ludzkości. Nie ma wątpliwości co do rangi bagietki w dziedzictwie kulturowym Francji. Ale jak to się stało, że prosta, skromna bułka stała się światowym fenomenem?
Podobnie jak w wielu innych krajach, od wieków najbardziej powszechne było we Francji ciemne pieczywo o różnych kształtach. Wypiekano je na bazie mieszanki mąki pszennej i żytniej lub wyłącznie tej drugiej. Tradycyjne chleby były masywne, sycące i trwałe.
Czytaj więcej
Wino to jeden z filarów dorobku kulturowego Francuzów. Liczby jednak nie kłamią: we Francji pije się znacznie mniej wina niż jeszcze dekadę temu. Najbardziej spadło zainteresowanie winem czerwonym, jednym z symboli Francji.
Twierdzi się, że początki bagietki sięgają XIX, a nawet XVIII wieku. Istnieje przy tym co najmniej kilka teorii na temat powstania i spopularyzowania podłużnej białej bułki.
