Najlepsze płyty 2020 roku: soundtrack na dziwne czasy

Mimo braku koncertów i festiwali ciężko narzekać na przestój w świecie muzyki w 2020 roku, i to niezależnie od gatunku. Przeciwnie, na tle większości branż muzycy byli szczególnie aktywni, a wydawane przez nich albumy często dobrze korespondowały z atmosferą niepewności, czasem też pomagały w przetrwaniu trudnego czasu, działając jak balsam na skołatane nerwy.

Najlepsze płyty 2020 roku: podsumowanie

Wybór zaledwie dziesięciu znakomitych płyt z 2020 roku jest zadaniem karkołomnym, ale w naszej selekcji znalazły się albumy z różnych muzycznych światów, pozwalające choćby w minimalnym stopniu przyjrzeć się różnorodności charakteryzującej dzisiejszy pop, jazz, rap czy rock.

Fiona Apple „Feth the Bolt Cutters”

Nowojorska wokalistka i kompozytorka stroni od mediów i wydaje płyty rzadko (poprzedniczka „Feth the Bolt Cutters” ukazała się osiem lat temu), ale każda z nich jest wydarzeniem. „Żadna muzyka nigdy nie brzmiała jak ta płyta” – pisali tuż po premierze zachwyceni  i jednogłośni recenzenci, z miejsca nazywając płytę współczesnym klasykiem. Autorski jazz-pop z wyeksponowanym pianinem, nagrany przez nową Joni Mitchell? Muzyka z „Feth the Bolt Cutters” wymyka się prostym klasyfikacjom i porównaniom – dopóki nie posłuchacie, nie będziecie dysponować nawet przybliżonym zarysem zawartości albumu.

Charli XCX „how i’m feeling now”

Znana ze swojego modernistycznego, świeżego i pionierskiego digital-popu wokalistka po raz kolejny przetarła szlak dla grona naśladowców i następczyń, nagrywając jeden z pierwszych albumów „kwarantannowych” . Skomponowana i zarejestrowana głównie w domu artystki płyta zawiera materiał eksperymentalny, syntezatorowy i zgrzytliwy, przypominający napięcia pierwszych tygodni pandemii i potwierdzający, że królowa hyperpopu może być tylko jedna.

Pat Metheny „From This Place”

Prawie 80 minut meandrujących kompozycji, obfitujących w zwroty akcji, błyskotliwe solówki i zachwycające melodie nie wydaje się formatem stworzonym na czasy Tik-Toka. Legendarny jazzowy gitarzysta nie zamierza jednak iść na kompromis z rzeczywistością, i po raz kolejny zaprezentował monumentalny album, który – jak mówi sam muzyk – „jest efektem komunikacji, którą można mieć tylko z muzykami, z którymi spędziło się setki nocy na wspólnym graniu”.

Run The Jewels „RTJ4”

W czasie protestów po zabójstwie George’a Floyda Killer Mike, połowa duetu Run The Jewels, opowiadał się po stronie dialogu, apelował o to, by nie demolować sklepów, i stał się jedną z twarzy ruchu Black Lives Matters. Płyta zespołu mocno kontrastuje z taką postawą – to buntownicza, energniczna, wręcz agresywna muzyka protestu, nie pozbawiona jednak złośliwego poczucia humoru.

Sufjan Stevens „The Ascension”

Choć Sufjan Stevens już dawno porzucił projekt nagrania albumu o każdym z amerykańskich stanów, to od 20 lat pozostaje chyba najwybitniejszym następcą wielkich folkowych bardów. Pozostając świetnym tekściarzem i wokalistą konsekwentnie otwiera się też na nowe estetyki – na nowym albumie pośród nieprzebranego bogactwa gitar, banjo i przeszkadzajek słyszymy jeszcze więcej elektroniki i syntetycznej perkusji niż dotychczas. Trzeba przyznać, że wyjątkowo Stevensowi z nimi do twarzy.

Annie „Dark Hearts”

W tym roku nie brakowało udanych, nieco eskapistycznych nawiązań do klasycznego disco – sięgały po nie m.in. Dua Lipa, Sophie Elis Bextor, Jessie Ware czy Kylie Minogue. Annie, która od początku kariery też sięgała po dyskotekowe tropy, tym razem zdecydowała się na krok w nieco innym kierunku. Trzeci album Norweżki to osadzony w nieco apokaliptycznej atmosferze, nokturnowy pop przywołujący skojarzenia z soundtrackiem do „Miasteczka Twin Peaks”. Nostalgia w lynchowskim wydaniu? Takie retro lubimy najbardziej.