Cztery korony i pogrzeb: symbole, które grają ważną rolę w brytyjskiej monarchii

Na trumnie z ciałem królowej Elżbiety II, poza Royal Standard, czyli flagą reprezentująca głowę państwa i Wielką Brytanię, ułożono także wieniec kwiatów, jabłko królewskie, berło oraz największy skarb monarchii – pokazywaną na tysiącach zdjęć z uroczystości żałobnych brytyjską koronę państwową, będącą symbolem „majestatu i suwerenności”, który przyciągał szczególną uwagę poddanych składających hołd zmarłej monarchini.

Inkrustowana niemal trzema tysiącami kamieni szlachetnych, w tym 2868 diamentami, 273 perłami, 17 szafirami, 11 szmaragdami i 5 rubinami korona, powstała w 1937 roku na koronację króla Jerzego VI, ojca Elżbiety II. Zastąpiła cięższą i niedopasowaną do głowy nowej monarchini koronę z czasów królowej Wiktorii.

Waży ona dokładnie 2,23 kg. Eksperci twierdzą, że choć nigdy nie była wyceniana, może być warta od 3 do 5 miliardów funtów. I choć uchodzi ona za najwspanialszy klejnot w kolekcji skarbca Tower w Londynie, nie jest jedyną koroną, która istotna będzie zarówno podczas uroczystości pogrzebowych Elżbiety II, jak i podczas oficjalnej koronacji jej syna, Karola III.

Czytaj więcej

Społeczeństwo

Marek Rybarczyk: demontaż monarchii brytyjskiej byłby głupotą

Elżbieta II zapewniała iluzję ciągłości. Nie była najsympatyczniejszą osobą, ale szanowano ją, po...

Korona Szkocji

Jedną z ważniejszych koron dla brytyjskiej monarchii jest także wykonana z litego złota oraz wysadzana 22 kamieniami szlachetnymi i 68 perłami zebranymi z wybrzeży Szkocji Korona Szkocji, która powstała w 1540 roku dla króla Jakuba V Stewarta. Jest ona do częścią najstarszej kolekcji klejnotów koronnych na Wyspach Brytyjskich. 12 września, kiedy trumna z ciałem Elżbiety II dotarła do Edynburga i wystawiona została w centralnej części katedry świętego Idziego, gdzie obywatele Zjednoczonego Królestwa oddali hołd monarchini, położono na niej właśnie ten klejnot. 

Jakub V Stewart nakazał stworzyć ją z drogocennych materiałów, które pozostały po poprzedniej, zniszczonej koronie. W 1540 roku metalowa konstrukcja została stopiona, a następnie przerobiona przez złotnika Johna Mosmana, który dodał 22 kamienie szlachetne do 20 już obecnych kamieni oraz 1,2 kilograma dodatkowego złota. Dwa złote łuki, zachowane z oryginału, zwieńczone są złotą kulą emaliowaną w lazur i gwiazdy, które symbolizować mają nocne niebo.

Na niej umieszczony jest krzyż ozdobiony czarną emalią, perłami i ametystem. Fioletowy aksamit, który zdobił wcześniej koronę, został zmieniony w roku 1585 na czerwony aksamit przez Jacquesa VII, ówczesnego króla Anglii. 

Klejnot ten noszony jest przez brytyjskiego monarchę przede wszystkim podczas odwiedzin w Szkocji. 

Korona Szkocji

Foto: AFP

Brytyjska korona państwowa

Najbardziej znaną ze wszystkich koron, które znajdują się w posiadaniu brytyjskiej rodziny królewskiej, jest bez wątpienia brytyjska korona państwowa – insygnium ceremonialne władców Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Korona została stworzona w 1937 roku przez firmę jubilerską Garrard & Co na uroczystości koronacyjne króla Jerzego VI. Klejnot zastąpił wcześniejszą koronę, którą wykonano dla królowej Wiktorii w 1838 roku. 

Tradycja mówi, że używana powinna być ona wyłącznie podczas najważniejszych uroczystości państwowych w Wielkiej Brytanii. Król bądź królowa Anglii wkłada ją na głowę po koronacji koroną świętego Edwarda w kolegiacie św. Piotra Opactwa Westminsterskiego oraz każdorazowo zakłada ją podczas uroczystości otwarcia nowej sesji Parlamentu w Londynie.

Ma formę korony zamkniętej i ozdobiona jest 5 rubinami i spinelami, 11 szmaragdami, 17 szafirami, 273 perłami i 2868 diamentami. W obręczy po stronie czołowej korony, znajduje się Cullinan II (Mniejsza Gwiazda Afryki) – drugi co do wielkości diament świata, o masie 317 karatów. W obręczy korony po przeciwnej stronie do diamentu Cullinan II jest natomiast szafir Stuartów.

Wśród klejnotów w koronie znalazły się także spinel rubinowy, tzw. Rubin Czarnego Księcia, a także Szafir Świętego Edwarda – kamień szlachetny z pierścienia koronacyjnego Edwarda Wyznawcy, który umieszczony został w diamentowym krzyżu maltańskim wieńczącym koronę.

W dużej mierze wygląda ona tak samo, jak korona noszona przez królową Wiktorię, która została poważnie uszkodzona w 1845 roku, kiedy książę Argyll przypadkowo zrzucił ją z poduszki. Jest ona jednak znacznie mniejsza – Jerzy VI poprosił bowiem o maksymalne zmniejszenie jej ciężaru. W 1953 roku, kiedy koronę odziedziczyła królowa Elżbieta, chciano nadać jej nieco bardziej kobiecy wygląd i wysokość łuków klejnotu została zmniejszono o około jeden cal.

Brytyjska korona państwowa

Foto: AFP

Czytaj więcej

Moda

Żałobny dress code: Jakie są reguły dotyczące ubioru na pogrzebie Elżbiety II?

Członkowie rodziny królewskiej muszą trzymać się ściśle określonych reguł dotyczących tego, jak n...

Korona św. Edwarda

Jedną z najbardziej istotnych, a jednocześnie najrzadziej używanych koron w Wielkiej Brytanii, jest korona św. Edwarda, będąca głównym insygnium Klejnotów Koronnych Zjednoczonego Królestwa. Tradycyjnie używana jest ona podczas koronacji władców Anglii i Wielkiej Brytanii od XIII w.

Edward Wyznawca, który był królem Anglii od 1042 roku, nosił ją podczas najważniejszych świąt kościelnych. Po jego śmierci klejnot przechowywano w opactwie westminsterskim, a po uznaniu króla świętym zaczęto traktować ją jako relikwie i wykorzystywano podczas królewskich koronacji. Podczas angielskiej wojny domowej korona uznana została za symbol "obrzydliwych rządów królów” i została sprzedana, a później najprawdopodobniej zniszczona. 

Po restauracji monarchii w 1658 roku królewski złotnik stworzył nową koronę św. Edwarda, odwzorowując wygląd oryginału. Zmienił jedynie zwieńczenie korony, dlatego też nie zmieniła ona swojej nazwy.

Korona św Edwarda wykonana jest z 22-karatowego złota i waży 2,23 kg. Składa się z owalnej obręczy zwieńczonej czterema figurami w kształcie stylizowanego kwiatu lilii oraz z czterech krzyży kawalerskich. Całość wysadzana jest 444 szlachetnymi i półszlachetnymi kamieniami, wśród których znajduje się 345 akwamarynów, 37 topazów, 27 turmalinów, 12 rubinów, 7 ametystów, 6 szafirów, a także jeden granat oraz jeden spinel.

To właśnie korona św. Edwarda jest powszechnie używanym symbolem, reprezentującym osobę monarchy brytyjskiego. Jest także częścią herbu królewskiego Wielkiej Brytanii oraz widnieje w emblematach m.in. Brytyjskich Sił Zbrojnych, policji czy brytyjskiej straży przybrzeżnej.

Korona św. Edwarda

Foto: Wkimedia Commons CC BY-SA 4.0/Firebrace