Muzeum Ermitaż z Sankt Petersburga to jedna z najsłynniejszych tego typu placówek na świecie. Od lat w najważniejszych stolicach Europy organizowano wystawy dzieł z Ermitażu, a w niektórych miastach powstały nawet oddziały rosyjskiego muzeum. Placówka, której historia sięga carycy Katarzyny II, stała się wizytówką Rosji na świecie, celem pielgrzymek miłośników sztuki z całego świata, pragnących oglądać dzieła Rembrandta, Rubensa czy van Dycka.
Atak Rosji na Ukrainę przekreślił cały dotychczasowy dorobek „dyplomacji artystycznej” prowadzonej przez Rosjan. Dyrekcja Ermitażu żąda zwrotu dzieł wypożyczonych zagranicznym muzeom, te zaś, jedno po drugim, zrywają więzi z petersburskim muzeum. Od Ermitażu odcięły się też jego zagraniczne oddziały.
Ermitaż – kulturalna wizytówka Rosji
Jeżeli wziąć pod uwagę powierzchnię wystawową, petersburski Ermitaż jest największym muzeum na świecie. Obejmuje kompleks pięciu pałaców nad rzeką Newą. Skala instytucji świadczy o jej olbrzymich zasobach, które, zwłaszcza po udostępnieniu go dla zwiedzających w 1852, roku miały „pracować” na wizerunek Rosji jako mocarstwa.
W ciągu ponad 250 lat swojej historii Ermitaż stanowił główny atrybut „dyplomacji artystycznej”. Prace wypożyczane były innym muzeom, rozwijano także kolekcję muzealną. W ostatnich latach powstało też kilka oddziałów zagraniczych, w Europie i poza nią.
Pierwszy z nich utworzono w 2001 w Las Vegas w ramach współpracy z Fundacją Solomona R. Guggenheima, jednak zamknięto go siedem lat później. W 2008 roku przetarg na projekt wileńskiego oddziału wygrało biuro architektoniczne Zaha Hadid Architects, jednak przyszłość inwestycji, podjętej również z fundacją Guggenheima, jest niepewna.
