Minimalizm przechodzi do historii. To zasługa generacji Z, która woli nieład

Czasy Marie Kondo, idolki millenialsów, z uporem godnym lepszej sprawy uczącej ludzi, w jaki sposób metodycznie pozbywać się rzeczy, by osiągnąć upragniony minimalizm, dobiegają końca.

Kondo, pisarka, autorka programów telewizyjnych, od lat radzi, jak zapanować nad ładem w mieszkaniach. Jednak, zamiast słuchać jej praktycznych rad, młodzi ludzie z pokolenia Z wolą nieco chaotyczny, sentymentalny „cluttercore”. Skąd tak silne zamiłowanie przedstawicieli młodego pokolenia do wszelkiego rodzaju „core’ów”, trendów, które rodzą się błyskawicznie i równie szybko przemijają?

Cluttercore: trend, który pokochała generacja Z

Miłośnicy ładu i porządku w mieszkaniach mogą zacząć narzekać, że generacja Z to pokolenie bałaganiarzy. Młodym ludziom przestało zależeć na tym, aby każda rzecz w domu miała swoje miejsce. Zamiast tego, aranżują wnętrza mieszkań tak, by umieszczać w nich mnóstwo pamiątek i innych sentymentalnych przedmiotów.

Czytaj więcej

Restauracje

Restauracja z Krakowa wśród najlepszych w Europie. „Wschodząca gwiazda”

Krakowska restauracja „Bottiglieria 1881” prowadzona przez Przemysława Klimę i nagrodzona gwiazdką Michelin, zdobyła prestiżowe wyróżnienie. Twórcy badania Opinionated About Dining uznali ten lokal za jedną z najlepszych nowych restauracji w Europie.

Słowem, które definiuje cluttercore – i każdy mikrotrend z przyrostkiem „core” – jest indywidualizm. W odróżnieniu od nieco bezosobowego i bezdusznego minimalizmu cluttercore polega bowiem na urządzaniu wnętrz za pomocą unikatowych przedmiotów – często niepowtarzalnych, niosących ze sobą silny ładunek emocjonalny.

Co ciekawe, cluttercore przypadł do gustu również millenialsom. Zwłaszcza na TikToku przybywa filmików, w których osoby w wieku 30+ chwalą się swoimi eklektycznymi, sentymentalnymi i przytulnymi aranżacjami w duchu cluttercore.

W jaki sposób rodzą się trendy? 

Na przestrzeni ostatnich kilku lat obserwatorzy społeczności i zjawisk internetowych zauważyli rozkwit wszelkiej maści „core’ów”. Najprościej można je zdefiniować jako estetyczne mikrotrendy. Dotyczą one sposobu ubierania się, makijażu i pielęgnacji, a także aranżacji wnętrz.

Trudno zliczyć liczbę tych barwnych, nierzadko zabawnych, ale bardzo często pozytywnie inspirujących „-core’ów”. Na fali oczekiwania przez dzisiejsze trzydziestokilkulatki na film „Barbie” w reżyserii Grety Gerwig furorę robi teraz barbiecore. Młodsze dziewczyny inspirują się wyglądem syren w ramach mermaidcore.

Dodajmy do tego baśniowy goblincore, outdoorowy gorpcore, miłujący wiejskie życie cottagecore czy w końcu cluttercore. To tylko kilka przykładów z dziesiątek, o ile nie setek estetyk, które wykiełkowały w ostatnich latach w mediach społecznościowych, przede wszystkim w czasach pandemii.

Można powiedzieć, że wszystkie te mikrotrendy to w pewnym sensie nowy rodzaj subkultur. Ich miłośnicy (bo trudno tu mówić o członkach) pełnymi garściami czerpią z estetycznego dorobku ostatnich kilkudziesięciu lat, tworząc zarazem zupełnie nową jakość. Ludzie skupiają się wokół nich w społeczności – na forach i grupach internetowych.

W „core’ach” spory nacisk stawia się na indywidualizm. Z tego powodu mikrotrendy te przenikają się nawzajem, a ich estetyczne granice są dość nieostre. Cecha ta odróżnia je od młodzieżowych subkultur, które znamy z minionych dekad.