„Przestańcie demonizować niepełnosprawnych": apel do twórców filmów o Bondzie

Lista czarnych charakterów dotkniętych różnego rodzaju niepełnosprawnościami, jest tak długa, jak długa jest historia legend, baśni, kryminałów i powieści grozy. Na liście tej znajdują się również postacie czarnych charakterów w filmach o Jamesie Bondzie. Najnowsza część, „Nie czas umierać” niczym nie różni się pod tym względem od wielu poprzednich – grany przez Ramiego Maleka adwersarz agenta 007 ma zdeformowaną twarz. Scenarzyści po raz kolejny poszli utartym szlakiem. „Skończmy z tym” – apelują osoby z niepełnosprawnościami.  

Blizny – znak rozpoznawczy każdego czarnego charakteru

Jak odróżnić wroga od przyjaciela? Wystarczy spojrzeć mu prosto w twarz. Dokładnie taki sposób rozpoznawania „swojego” funkcjonuje w społeczeństwie od zarania dziejów ludzkości – i od początku snucia opowieści o walce dobra ze złem.

Czytaj więcej

Film

Koniec „dziewczyn Bonda”. W „Nie czas umierać” bohaterkami są silne kobiety

Scenarzyści filmu „Nie czas umierać” zdobyli się na odwagę i w nowym filmie rozprawili się z jednym z najbardziej anachronicznych zabiegów fabularnych. Wreszcie w filmie o agencie 007 nie mamy żadnej „Bond Girl” – i całe szczęście.

Nie inaczej jest w przypadku filmu „Nie czas umierać”. Dwaj główni złoczyńcy po raz kolejny otrzymali znamiona, które na pierwszy rzut oka pozwalają widzowi zidentyfikować ich jako czarne charaktery.

Zarówno Rami Malek, grający Lucyfera Safina, jak i Christopher Waltz, wcielający się w rolę Ernsta Stavro Blofelda dołączyli do grona czarnych charakterów z bliznami na twarzy – obok z Aleca Trevelyana z „Goldeneye”, Raoula Silvy ze „Skyfall” czy Le Chiffre'a z „Casino Royale”.

Zdaniem brytyjskiej działaczki na rzecz osób z niepełnosprawnościami Jen Campbell to nie musi i nie powinno być normą, jednak twórcy każdego kolejnego filmu o przygodach agenta 007 są głusi na apele, aby zrezygnować z tak oczywistych i krzywdzących dla wielu osób zabiegów scenariuszowych. Campbell napisała o tym na Twitterze.

„Za każdym razem, kiedy powstaje nowy film o Bondzie, prosimy producentów o przemyślenie tego, w jaki sposób przedstawią czarne charaktery. Za każdym razie dają nam do zrozumienia, że ich to nie obchodzi” – napisała Campbell, która od lat walczy ze stygmatyzacją osób niepełnosprawnych w popkulturze.

Podobną opinię wyraziła Phyllida Swift, prezeska organizacji Face Equality International, działającej na rzecz równouprawnienia osób z widocznymi deformacjami twarzy.

„Czarne charaktery w filmach o Bondzie nie mają zbyt wiele szczęścia, jeżeli chodzi o wygląd. To nie jest tylko przestarzały stereotyp albo niespecjalnie kreatywny wybór twórców. To znak, że producentów i scenarzystów nie interesują kwestie równouprawnienia osób o niestandardowym wyglądzie” – powiedziała Swift w rozmowie zarejestrowanej podczas popularnego brytyjskiego talk-show „The Graham Norton Show”.

„Nie jestem twoim wrogiem”

Od starożytności funkcjonowało przekonanie, że doskonałość fizyczna jest odzwierciedleniem pozytywnych cech charakteru. Przez tysiące lat utrwaliło się przekonanie, że nienaganny wygląd świadczy o szlachetnym charakterze osoby.

Z kolei każda skaza, niepełnosprawność czy blizna była informacją, że z daną osobą coś jest nie tak – nie powinno się jej ufać, a najlepiej – należałoby zepchnąć ją na margines społeczeństwa.