Niewolnicy laptopów i telefonów

Lotnisko w Monachium. Zwłaszcza po rozbudowie, jedno z bardziej przyzwoitych w Europie, przede wszystkim dlatego, że mimo wielkości jakoś zachowało ludzką skalę.

Publikacja: 26.11.2019 12:00

Niewolnicy laptopów i telefonów

Foto: sukces.rp.pl

W tej części Terminalu 2, gdzie są odprawiane samoloty do Polski, stosunkowo rzadko zdarzają się większe tłumy, we względnym spokoju można się rozsiąść na całkiem wygodnych kanapach i fotelach. Rozstawiono je gęsto, a ich zalety potrafili docenić na przykład polscy europosłowie, którzy przesiadając się w Monachium, zadziwiająco często właśnie tam lubią uciąć sobie drzemkę.

No i skanery. Nowej generacji, której podstawowa zaleta polega na tym, że do kontroli nie trzeba wyjmować elektroniki z toreb, plecaków, walizek i innego bagażu. Właśnie tam, przy skanerach, będąc ostatnim razem w Monachium dostrzegłem tego faceta. Widoczek był nietypowy, nawet jak na różne rzeczy, które potrafią dziać się na lotniskach. Otóż stał on nieruchomo wśród przesuwającej się kolejki.

Trwał niczym Statua Wolności z wyciągniętym w górę ramieniem. Z tym, że zamiast pochodni dzierżył w dłoni laptop Lenovo z uchylonym ekranem. Najwyraźniej wysyłał plik tak ważny, tak istotny, tak fundamentalny dla biznesu czy jego własnej kariery, że nie mógł zaczekać ani chwili, tych pięciu minut, które zajęłoby przejście kontroli. Musiał więc zatem trwać wbrew napierającej fali pasażerów, trwał zatem i trwał, a na uchylonym ekranie laptopa migały obrazki z jakiejś prezentacji.

Przyznam, że ten widok potraktowałem jako mały symbol opisujący naszą rzeczywistość. Wystarczy też rozejrzeć się po kabinach samolotów, zwłaszcza na biznesowych trasach. Laptop na laptopie, a jeżeli już ktoś laptop odstawia, rozbłyskują ekrany telefonów z kompletnie idiotycznymi grami przy których tradycyjny wąż może budzić sympatię, czy też jeszcze gorszymi filmami. Nie wiem dlaczego poziom rozrywki wizualnej wśród pasażerów jest tak niski, podejrzewam, że właśnie tym najlepiej zabić czas. Swoją drogą – zabijać jedną z najcenniejszych rzeczy, które mamy w życiu?!

Pewnie już tak zostanie. Będziemy się szarpać z tymi laptopami, często oznaką uwiązania i pośpiechu, a nie jakiegokolwiek rozwoju czy sukcesu. Chociaż… Jeszcze niedawno miałem pewne poczucie odosobnienia, kiedy w samolotach czy innych środkach transportu zabierałem się za tradycyjną książkę czy odpalałem kindle, tę zmorę księgarzy i antykwariuszy. Teraz mam wrażenie, że coś się zmieniło. Laptopowcy stali się plemieniem mniej dominującym, jakoś więcej lektury w samolotach. A może to tylko wrażenie?

Wtedy, gdy wracałem z Monachium, okazało się że moim sąsiadem jest znajomy prezes jednej z większych polskich firm na rynku nieruchomości. Już samo to, że nie miał potrzeby karmienia swojego ego klasą biznes, wzbudziło moje uznanie. Sympatyczna pogawędka, aż w końcu, po kilkunastu minutach, wyciągnął książkę.

Nie musi pan pracować?

…zapytałem.

Nie. Muszę mieć czas dla siebie

…odparł.

Nawiasem mówiąc czytał George Saundersa, amerykańskiego mistrza opowiadań, którego i państwu polecam.

W tej części Terminalu 2, gdzie są odprawiane samoloty do Polski, stosunkowo rzadko zdarzają się większe tłumy, we względnym spokoju można się rozsiąść na całkiem wygodnych kanapach i fotelach. Rozstawiono je gęsto, a ich zalety potrafili docenić na przykład polscy europosłowie, którzy przesiadając się w Monachium, zadziwiająco często właśnie tam lubią uciąć sobie drzemkę.

No i skanery. Nowej generacji, której podstawowa zaleta polega na tym, że do kontroli nie trzeba wyjmować elektroniki z toreb, plecaków, walizek i innego bagażu. Właśnie tam, przy skanerach, będąc ostatnim razem w Monachium dostrzegłem tego faceta. Widoczek był nietypowy, nawet jak na różne rzeczy, które potrafią dziać się na lotniskach. Otóż stał on nieruchomo wśród przesuwającej się kolejki.

Sukces Story
Powrót na szczyt światowej „stolicy miliarderów”. Najbogatsi zagłosowali nogami
Sukces Story
Rafał Olbiński: nie boję się ryzyka. Dobrze na tym wyszedłem
Sukces Story
Hermès: najbogatsza rodzina Europy. Od siodeł do luksusowych torebek i apaszek
Sukces Story
Bertrand Piccard: zbyt długo jestem na lądzie. Nowy projekt słynnego odkrywcy
Sukces Story
Przemysław Klima: Dwie gwiazdki w przewodniku Michelin to wejście do innej ligi